Çokca yollardan geçti bu ayaklar yılmadan. İyi niyetinden vazgeçmedi kalbim hayatta. Biriktirdiğim kırgınlıklar çok canımı acıttı. Zaman ılık bir meltem gibi esti geçti. Bugün üzüldüğüm her şeyin ne kadar anlamsız olduğunu farkettim. Değmezdi hiç ama hiç. Hocam bir gün derste şöyle demişti : “evet bu kapıdan çıktığımda benden bir tane daha yok ” İşte bu kadar basit aslında nasıl olursan ol senden bir tane daha yok. Bu muhteşem haber biricikliğinin ispatı. Yoksa bilmiyor muydun? 🙂 İnsanların aptal kıyaslamacılığından oldum olası nefret etmişimdir. Varlığının özgünlüğünden bir haber kendini ötekinden üstün görme ihitiyacı. Ne kadar aptalca!
Unutma ” Hoşca bak zatına kim zübdeyi alemsin sen” Öyleyse yeniden başlamaya var mısın ? 🙂
