Emir Saruhan

Son filmiydi bir hikayenin Yağmur hükmederken tüm şehre Salondakiler, kaldırım üstünde ki İnce taşlar misali önemsizdi Oysa gün habercisiydi fırtınanın Yalnız

Tutamadı satırlar gözyaşlarını Anlatmak için çabalarken bazı Sokaklar yalnızdı hala Ölüler misali Son seferine uğurlanan asker gibi Bir haberdi umuttan Belkide kahvenin soğuklundandı tüm dram hareketleri Kelimeleri seçip anlamak bütün…

Karalamayı tercih etti Kağıtları, sıraları hatta gökyüzünü Hayata bir dur tuşu çizmişti Sanki gerçekmiş gibi bastı ona Gerçekten mutlu olabilcek Yeniden koşabilecek gibi denedi Babaannesinin ince sarmaları geldi aklına Zamanı…

Yeni bir defter aldım kendime Sen kokmayan Sen yazmayan satırlarında Kendime yeni bir ben aldım Tozlu raflardan elle seçerek Kıyametler aldım Her geceye bir başka Hayat almak istedim Hiç aşık…

Gece çok namussuzdur Ortaya çıkarır herşeyi Göz yaşını, haykırışları, aldanışları Yazı kışı fark etmez Peteğin yanında veya balkonun ucunda Su gibidir hayat yoksunluklarla Bakıldığı gibi görünür Birine dokunulduğu gibi Kıyametteki…

Gecelerin suresini uzatmışlar Yada birileri göçüp gitmiş Issızlaşmıș bizim diyar sevgisizleşmiş Herbir taraf kıyamet olmuş Gidilen yollar yaş İnsanlar ruhlarından arınmış gibi Sense değil gelmek Hayallerin bile ucundan geçmemişsin…

Belki başka bir pazar sabahında Üsküdar’dan Karaköy’e giden bir vapurda İlk sıcak simiti martılarla paylaşırken geleceksin Bütün benliğinle kapkara güne ışık olup Yeniden umut ediceksin gelecek günleri Viranelerden çıkmaz gönlümü…

Gözlerim buğulu görür etrafı Dilim tat almaz Ellerim hissetmez Ne varsa yaşamaya dair Bende kalmadı hiç biri Ölüm ve yasam arasında ki İnce çizgide uyuklarken Anıları görürüm rüyalarda Unutulmuş, hiçe…

Çok sevince zat derin korkulara bürünüyor Ve o korkular bir bir başa gelince Sallanıyor ayaklar Temelde çatlaklar oluyor Düz yürüyemez denge kuramaz hale düşüyor Kimseler görmezken O defalarca ölüp yeniden…

Nasır tutuyor kalbim yara bereden Olmayacaklar olurken Ellerime bir kelepçe iniyor gökten Üşüyorum dışarısı ayaz Kapın soğuk bekliyorum Geçmiyor boşvermelerle Bitmiyor bu kan revan Olduğu gibi yürür ya herşey Hiçbirşey…