her şeyi kapatasım var:
bir saati aşkın yanan çayın altını,
durmadan çalan aynı şarkıyı,
üst komşunun yüksek sesini,
yarı açık olan sigara paketimi,
sokakta dolanırken saklanmama mani olan ay ışığını,
belediyenin lambalarını
yazmaktan artık yorulan gözlerimi,
acıya bulanmış tüm yaralarımı
toprak altına beynimi, ruhumu,
kahkaha atmayı beceremeyen ağzımı
okunmayı bekleyen Sabahattin Ali kitabımı
eski defterlerimi
İstanbul’un Boğaz’ını
açık olan penceremi
ve
tabii ki de
kalbime seni.
Volkan Uysal
