kapat gözlerini kimseyi görmesin,
ne sevsinler seni ne de saysınlar,
geç odana kilitle kapıyı,
ne seni merak eden olsun,
ne de ellerini tutan biri
bağla kalbini kimseyi sevmesin,
ne yalan sevdaya tutul,
ne de nefessiz kaldığın bu hayata
ne bir kalbin olduğunu bilsinler
ne de başka birini sevebileceğini
ya da yok yok…….
aç gözlerini mavinin içindeki asaleti görsünler,
çık karşılarına ‘YIKALMADIM’ diye avazın çıktığı kadar bağır.
aç kalbini serbest bırak; sevsin seveceğini.
insanlar değil miydi unut, unut, unut, her seferinde unut diye;
ama unutamadın değil mi?
her seferinde ‘UNUTTUM’ dediğinde bile onunla ilgili
anılar besliyor için.
