hayır uzakta olması sorun değil
manasız kalıyor ya insan
yarın gelecek beklentisi de
tükeniyor sonunda
çayına onsuzluk karışıyor
sigarana yalnızlık
bilmiyorsun hangi istasyonun
bilmem kaçıncı peronunda
aklını peynir ekmeksiz yiyorsun
bir kaç yüz kilometre hiç de uzak değil
yorulmuyorsun da
geride kalan gözlere
hesap vermekten usanıp pes ediyorsun
sağırlaşıyorsun
bir kaşık suda boğuluyorsun
ama vicdan azabları dövse de göğsüsünü
aldırış etmeden,
yumarak gözlerini ve kulakların ellerinde
unutmuş gibi yapıp susuyorsun
ama her halükarda
korkutuyor sessizlik
örtülü cinayetler veya
çatlaktan sızan bir kaçak gibi
saklıyorsun duygularını
asla başa dönemeyeceksin yorma
görmezden gelmen imkansız
ona atacağın adımların akibetinde
yaşadığın herşey karşılıksız
yasak bir meyvenin başına
açacakları kadar şanssız
yanında olmaması önemli değil
veya sıcaklığı hissedemen
sarılıp uyuyamaman değil umrunda
kaçışsız bir sona doğru tükeniyor ya nefeslerin
tek bir defa
görebilsen tek bir defa…
