Volkan Uysal

– evet, haklısın. ben her zaman karamsarlıktan bahsedeceğim. hayata en geniş çerçeveden bakıp bir şehrin en dar ve en karanlık sokağında takılıp kalacağım. Aşkın güzel tarafından değil de en sikik…

onu ilk gördüğümde içimden bir ses ‘’yaşarken seni öldürecek birine aşık olmaya başlıyorsun’’ dedi. inanmadım gülüp geçtim. nereden de söyledi bu cümleyi. sevmiyorum içimdeki sesi yahu. hep haklı çıktığı için,…

kırıp dökmekten yakıp yıkmaktan sövüp sıçmaktan başka bir şey gelmiyor elimden. daha n’apayım suratıma öküz gibi bakan gecelere. o kadar çok ağzını burnunu kırdım ki boğazına sarılıp ”sabaha güneşi doğurma”…

11 Ekim 2015 saati sabahın altısını gösteriyordu, ruhu ise gecenin ikisinde takılı kalmış gibiydi. tuttu saatini kırdı; ruhu ise çoktan kırılmıştı. ilgisi yoktu hiçbir şeye yumurta kırmaya bile üşeniyordu ya…

şuan tekrar büyük bir deprem oldu yalnız yine ben hissettim biraz ara vermişti; ama bak tekrar başladı uzandım kalbimin üstüne yere besmele çektim ”seni özledim” ile başlayan zaten ara sıra…

her şeyi kapatasım var: bir saati aşkın yanan çayın altını, durmadan çalan aynı şarkıyı, üst komşunun yüksek sesini, yarı açık olan sigara paketimi, sokakta dolanırken saklanmama mani olan ay ışığını,…

her şeyi kapatasım var: bir saati aşkın yanan çayın altını, durmadan çalan aynı şarkıyı, üst komşunun yüksek sesini, yarı açık olan sigara paketimi, sokakta dolanırken saklanmama mani olan ay ışığını,…

yaşıyor olmaktan mı yoksa bir gün ölecek olmamızdan mı korkuyoruz hep bunun ikilemi içinde geçiyor zaman. anın tadı da kaçıyor böylece, normal tabii. ve leş gibi üzerimize çöken geçmişin kokusu…

nasıl derler bilirsiniz bozgun bir bozukluk bu gidişat her şey çok boktan nesini seveceksin ki böylesine hiçliğin ve böylesine piçliğin içimden gelmiyor bu kadar kötü insanlarla aynı güneşe günaydın demek…

biraz takıntılıydı. sevdiği kişilere sevdiği şeyleri yaparken beş defa yapardı bunu. mesela beş defa öperdi beni yanımdan giderken beş defa aradıktan sonra açılmazsa telefonu altıncıyı beklemeden kapatırdı. beş defa iyi…

gidersen eğer gelmeyecekler artık balkonumuza konan Cemal Süreya’nın kuşları. belki de bu yüzden balkonsuz bir eve çıkacağım. çokça masraf yapacağım durduk yere. bir süre sonra işe gitmelerim azalacak; yastığa ağzımdan…

Çatı katında inziva değil uçup gitme vakti ufacık pencereden kocaman görünen hayatlara. saklanmaya değil ulu orta yaşamaya; hapis kalmaya asla, özgürlüğe kanat çırpmaya bir biranın üzerinde köpük olmaya bir kadının…

bir sıcak kahve bir de sigara ile gecesini huzurlu kılmaya çalışan insanlar var hayatta. başarabilen gerçekten huzurlu kalıyorken; başaramayan ise çoktan uykuya dalmış oluyor bardakta soğumuş kahvesi ve elinde tütmeye…

ulan bizden sosyetik mi olur be? parayı da bulsak olamayız sosyetik falan. istanbul’un en cafcaflı mekanına bile girsek, içeceğimiz sıcak bir şarap değil tavşan kanı sımsıcak Karadeniz çayıdır be oğlum.…